Eind 2021 kondigde Mark Zuckerberg de naamsverandering van Facebook naar Meta aan. Die naam is kort voor Metaverse, een virtuele wereld die Zuck en de zijnen al enige tijd aan het bouwen zijn. Wereldwijd werd het metaverse in één slag een dingetje.
Nochtans is het metaverse niets nieuws. De term dateert zelfs al uit 1992. Toen gebruikte science fiction auteur Neal Stephenson het concept in zijn boek Snow Crash.
The Metaverse en Facebook
Facebook heeft tussen en zelfs op de lijnen nooit een groot geheim gemaakt van die volgende stap in hun sociale netwerk. De aankoop van virtual reality headset producent oculus voor twee miljard dollar was meer dan een teken aan de wand.
Facebook is lang niet het enige bedrijf dat actief is in we metaverse wereld. Decentraland en The Sandbox, waarop je onder andere Snoopverse, het metaverse van Snoop Dogg vindt, staan zelfs al veel verder dan Meta.
Het staat in de sterren geschreven dat, eens gelanceerd Facebook snel aan gebruikers zal winnen. Net daarom is de aankondiging van Meta/Facebook een mijlpaal in een evolutie.
We leven al in het Metaverse
Deze virtuele werelden zijn, los van de betrokken spelers en de achterliggende technologische platformen slechts een stap in een evolutie die al langer bezig is. Dankzij virtual en augmented reality waan je je daar vandaag al in andere werelden of er komt een parallelle wereld binnen de bestaande tot leven.
Pokemon Go werd het eerste mainstream augmented reality game in 2016. Wie wat serieuzer met fietsen bezig is, kan sedert 2015 de winterse kou en regen vermijden op de virtuele wegen van Zwift’s virtuele eiland Watopia.
Op dit virtuele platform heeft je avatar een droomfiets en fiets je met je idolen in een peloton. Als je dat wil, rij je zo de pannen van het dak want zoals niemand op het internet weet dat je eigenlijk een hond bent, in het (huidige) metaverse weet niemand iets van die coronakilo’s of je fout ingestelde krachtmeting af.
Sociale netwerken als Metaverses
Een tijd geleden gaf ik een workshop Business Model Canvas. De organisator briefte me op voorhand over de deelnemers. Iemand uit de groep was danig onder de indruk van een concullega en had moeite zich daarover te zetten.
De concullega weet de sociale media te bespelen, heeft een vriendengroep verzameld die binnnenkopvragen stelt die het engagement verhogen en de likes laten tikken. Scarcity marketing met virtuele wachtlijsten doet de rest. Een parallel universum van succes op Instagram en LinkedIn.
Intussen wordt om de hoek in Europa een oorlog uitgevochten. Niet alleen op het slagveld maar ook via sociale media. De Russische invasie van Oekraïne wordt de eerste TikTokoorlog genoemd. De strijd om de algoritmes en de weergave van de eigen realiteit woedt volop.
Je kan je de vraag stellen in hoeverre het hier om parallelle universa gaat dan wel over pogingen om de échte realiteit weer te geven en wat die realiteit dan is.
Een evolutie, geen revolutie
De aankondiging van Facebook heeft de discussie rond alternatieve realiteiten alvast aangewakkerd.
De vrees voor verslaving aan een andere, betere wereld en de angst dat mensen hun sociale vaardigheden zullen worden aangetast verschijnen op opiniepagina’s van gespecialiseerde bladen. Wanneer Facebook écht iets lanceert zullen deze en andere meningen hun weg naar kwaliteits- en populaire kranten vinden.
Het is met nieuwe (media)technologieën nooit anders geweest. Een revolutie wordt aangekondigd, er is morele en culturele paniek en de effecten blijken overdreven of niet één op één terug te brengen naar het nieuwe medium.
Met het voordeel om terug in de tijd te kunnen kijken, kan je vaststellen dat nieuwe media vaker een bestaande beweging kracht hebben bijgezet dan dat ze er zelf één hebben gecreëerd.
Dat zal ook met het metaverse of multiverse het geval zijn. Want eigenlijk leven we al in een wereld met parallelle realiteiten, zowel op technologisch als maatschappelijk vlak.
