De ‘stunt’ zal geen extra stemmen opleveren, het zal de kloof tussen voor- en tegenstanders gewoon nog groter maken. Gaat de N-VA de dialoog met de kiezers bewust uit de weg? Je zou het sterk gaan vermoeden.
Geschreven door Folke Lemaitre voor De Tijd.
Het lijstje van de 50 meest invloedrijke tech Twitteraars van Datanews lag vrijdag op de virtuele (zonder veel uitleg) en fysieke (met uitleg en twee interviews) mat. Voor het jaar 2014 mag ik op mijn CV zetten dat ik de 15de meest invloedrijke twitteraar van ons land ben.
Heb ik daar een dansje voor gedaan? Ja. Toen het nieuws brak op Twitter ben ik letterlijk recht gesprongen, ik heb mijn armen breed gestrekt, ik heb met een brede glimlach geroepen: ‘ik ben de 15de meest invloedrijke twitteraar van ons land’ en heb en plein public vier danspasjes gezet. Mijn collega’s zijn gelukkig van het begrijpende soort. Ze hebben me zelfs proficiat gewenst.
Vind ik dat belangrijk? Best wel een beetje eigenlijk. Het zet een mens op de kaart en -ik ga daar niet belachelijk over doen- voor mijn werkgever en mijn marktwaarde is dat ook niet slecht. De kans dat ik dit jaar nog met mijn eigen telefoon moet bellen is opnieuw een pak kleiner geworden. De mogelijkheden om de zoon van tijd te verblijden met een nieuwe auto zijn gemaximaliseerd.
Een lijstje is maar een lijstje en hoewel de techniek om de rangschikking te maken duidelijk een pak beter is dan de voorbije jaren, mis je toch pakweg een boskabout in die lijst omdat die een gesloten twitteraccount heeft. Of ben ik zogenaamd invloedrijker dan Neelie Kroes herself. In de praktijk ligt dat net iets anders, geloof ik.
Het zou me trouwens benieuwen op welke plaats ik zou eindigen op andere thema’s die me na aan het hart liggen.
“If your personal life has to be the subject of mass interest and internet speculation, you might as well get a traffic boost for your business out of it”
Word.
Gelezen bij The Guardian.
Op 22 mei 2008, twee dagen nadat ik mijn account had aangemaakt, sprak ik voor het eerst de twittermensheid toe. ’s Mans eerste woorden waren, en ik citeer:
Thinking about a corporate communication plan
— janseurinck (@janseurinck) May 22, 2008
Het had erger kunnen zijn. Ook jouw #firsttweet ontdekken: hier moet je wezen
In publications such as Forbes you can see all sorts of crappy business waffle about “intimate marketing”. The key relationship is between customers and brands, and those emotional fires have to keep being stoked. Yikes! Clearly, I have a problem with commitment and sometimes just want to buy something and move on …
Geschreven door Suzanne Moore voor The Guardian
Facebook koopt Whatsapp voor in totaal $19 miljard. Zonder in te gaan op de financiële details van aandeelberschuivingen en cashflow: mag ik dat een zwaktebod noemen?
Elke grote speler doet zijn overnames. Iedereen zoekt in dezelfde stal waar plofkipstartups de dienst uitmaken en op hun beurt scharrelaars overnemen. Alleen: 19 miljard betalen voor een dienst waar je met Facebook messenger een halve concurrent voor bouwt, dat is een zwaktebod.
Het is 19 miljard bibbergeld. Preemptive strike tegen een uk van 190 miljoen jongeling van 450 miljoen gebruikers. Niet om de technologie. Niet om het talent. Niet om het idee maar om de angst dat iemand anders hen voor had kunnen zijn. Angst omdat het product op een lijn zit waarlangs de toekomst kan lopen.
Is Facebook echt bang dat ze de 16-jarigen aan het verliezen zijn?
Als hier binnenkort een auto in huis komt, dan dient die niet om alle dagen mee in de file te gaan staan. Daar hoort een treinabonnement bij. Als dat nodig is zal er zelf gereden worden voor het werk en voor de privé. Anders wordt er hier ten huize Seurinck ge-openbaarvervoerd en gefietst. Misschien moet ik dat raillease maar eens verder uitzoeken.
Om dat soort dingen in de praktijk te brengen heb je tools nodig. Je moet treinen weten rijden. Wanneer op welk spoor en welke richting en waar de stations überhaupt liggen en of je misschien toch niet beter een bus of een tram of toch maar stappen maar mijn paraplu ligt in de koffer.
Die tools zijn vandaag voorhanden. Er is iRail en er is de officiële NMBS app intussen. Er zijn apps voor de lijn en om je weg te kennen in onbekende dorpen in Vlaanderen. Google Maps gebruik ik daar voor. Om je binnen een stad te verplaatsten heel handig want je kan meteen ook mogelijke buslijnen en -haltes uitkijken. Helaas blijft de NMBS achter.
Zo komt het dat ik vorig jaar al eens klaagde, op een dag met files van hier tot in Gent (als je dit in Gent leest: ik zit nu in Antwerpen). Toen schreef ik dus iets in de stijl van ‘@NMBS de snelste weg tussen twee stations op Google Maps, is nog steeds een auto’. Alleen die @NMBS stond er nog niet want de nationale maatschappij der Belgische spoorwegen zat toen nog niet op Twitter.
Nu dus wel en ze luisteren daar goed en ze doen dat ook goed daar achter de Twitterschermen. Daar niet van. Deze middag vroeg ik dus:
Zeg, @NMBS, nu jullie hier toch zijn: treinen plannen met Google maps, wanneer gaan we dat kunnen?
— janseurinck (@janseurinck) February 4, 2014
Waarop ze mij bedankten voor mijn interesse en dat er voorlopig mogelijkheid is om de gegevens via de app en via de website te raadplegen. Zo gemakkelijk ben ik natuurlijk niet. Dat was het juiste antwoord. Op een andere vraag. Ha! Truuken en al! Van de foor!
.@NMBS is dat ’nee, zot, dat gaan we niet doen’ of ’nee, we weten nog niet precies wanneer’?
— janseurinck (@janseurinck) February 4, 2014
Komt alom van ze weten het nog niet en ze gaan het bekijken. Waarop Pieter Colpaert van OKFN (dat zijn die van de open data en veel apps for… en nog wat andere interessante dinges) fijntjes opmerkt hoeveel keer dat nu al aan hoeveel mensen is gevraagd die het niet begrijpen.
Er wordt tijd besteed. Budget. Aan marketing voor de trein en promotie en acties. Haal je echter je telefoon boven en je krijgt: neem maar een auto gast, veel makkelijker. Om de mensen die daarover gaan nadenken bij de NMBS een beeld te geven: als ik vandaag mijn telefoon bovenhaal dan start een applicatie en die heet Google Now. Daar zitten aandeelkoersen in en het laatste nieuws (het concept, niet de krant) en ook kaarten.
Die vertellen me onder de week spontaan dat het 3 uur en 47 minuten van thuis naar het werk is. Google Now weet namelijk dat ik openbaar vervoer reis en geeft mij bussen. Tot wel vijf. Om tot Leuven te komen. Of de optie per wagen. Inclusief de vertragingen met actuele updates en alles erop en eraan. Afhankelijk van de files? Klein uur, dik uur. Per fiets is overigens sneller dan per bus.
De dag dat daar staat: pakt u al gauw een bus naar het station, neem de trein naar je bestemming en laat die auto thuis want het is dan wel maandag maar er zijn toch nog een aantal zondagsrijders onderweg geweest en die hangen nu ergens in een vangrail en blokkeren de weg. Dat kost op dat moment niks. Nul. Nada. Gewoon: kijk op je telefoon mensen, neem nu toch gewoon de trein. Het is beter voor je hart.
Dan gaan er mensen die de auto van puur gemak nemen, op een trein stappen. Dan gaan ze vijf minuten vertraging hebben maar dan zullen ze zien dat ze sneller op het werk zijn. Dat files ook vertragingen zijn en dat het niet is van ‘je weet dat als je in de spits naar Brussel tuft’.
Dat ik het hoop dat ze het gaan bekijken. Desnoods willen er wel een paar treineniers helpen als die data ergens moet overgeschreven worden, ik ben daar zeker van. Maak ons, treinreizigers, eens trots NMBS? Ik zal er drie jaar vrijstelling van vagevuur voor die diaboloverbinding voor schenken. Dank u.
[vc_row][vc_column width=”2/12″][/vc_column][vc_column width=”8/12″][md_text md_text_title1=”” md_text_title_separator=”no”]We are all advertisers. Wat mij betreft heeft Facebook dit vrij goed voor mekaar. Dit heet een business model, mijnheer. Helaas niet jouw businessmodel maar wel dat van Mark. Zo lang ik meer uit mijn pagina’s haal dan ik erin moet steken is er wat mij betreft geen probleem.
Via Davy Buntinx[/md_text][/vc_column][vc_column width=”2/12″][/vc_column][/vc_row]
Sunday’s game also will be a litmus test for whether Twitter Inc. can persuade marketers to spend more money to have a presence on the service instead of simply sending out free tweets, hoping their hashtag-stamped witticisms go viral.
In preparation, Twitter has been offering consulting services, grounded in analytics, which it says can lead to smarter tweeting.
Toen Facebook naar de beurs ging had ik een ‘dit kan het nieuwe Apple’ worden gevoel. In beurstermen dan. Bij Twitter twijfel ik al van mijn eerste aanmelden over een business model. Ik zie nog steeds geen focus op dat vlak.
Citaat van WSJ.com.
I discovered to my astonishment that some senior politicians thought that the world wide web was the same as the internet. One day I mentioned this to Tim Berners-Lee, the inventor of the web, over coffee at a symposium. “It’s even worse than that,” he replied. “There are hundreds of millions in the people in the world today who think that Facebook is the internet.”
via The Observer.
Dat je followers en likes en views kunt kopen, dat weet iedereen na de saga met Natalia ook weer. Met wat Googlewerk kan je daar wel wat prijzen van terugvinden en dat valt al bij al mee. Dat is het internet en de schaal enzo.
Nu vroeg ik me af: zo een plekje in pakweg De Afrekening van Studio Brussel, wat zou dat zo kosten? Want als je views en likes kunt kopen, moet er ook een markt zijn voor gelebriefkaarten en invulformulieren op websites, toch?
Niemand gaat mij dat vertellen zeker?
Medium. Al van gehoord? Het is een website met teksten. Een blogplatform algelijk maar dan een beetje op zijn Twitters. Niet moeilijk, het is van de mensen van den Twitters.
In den beginne hadden ze grote namen opgetrommeld om stukjes te doen. Vandevoorniet geloof ik dat dat was.
Als grote namen iets vandevoorniet doen, dan duurt dat meestal niet lang. Na de A-figuren kwamen de B-figuren en na de B’s de C’s. Zo kwamen er interessante posts als ‘dit is mijn eerste post op Medium, dat ging makkelijk’.
Op een aantal rubrieken had ik een RSS abonnement genomen. As you do. Vanavond heb ik ze er allemaal uitgesmeten. Less is less zeg ik altijd maar.
