Wie is verantwoordelijk voor de broodtoevoer van New York? Het was een Russisch delegatielid dat naar de Verenigde Staten was getrokken nadat de muur (De Muur) was gevallen die de vraag stelde. In Rusland waren lange rijen de regel. Brood was de uitzondering. De geplande economie slaagde er vaker niet dan wel in om de dingen geregeld te krijgen. Foute afspraken. Bottlenecks. De voetbalcommentator juicht. Het doelpunt is gevallen. Hij noemt de goalgetter. Hij roemt de magistrale voorzet. De spits glijdt op de knieën richting spionkop. Iedereen is hem in dit ene samensmeltende moment. De vraag naar de verantwoordelijke voor iets als de broodtoevoer komt ons tegennatuurlijk over. Natuurlijk is er niemand verantwoordelijk voor de broodtoevoer van New York. Of van Antwerpen. Borgerhout. Hier vind je op elke hoek een bakker. We replay mag 30 seconden duren, dat heeft de regisseur op voorhand bepaald. Eén. Maximum twee balbewegingen. Anders wordt het te complex. In de werkcontext zijn we te vaak het Russisch delegatielid. We zijn de regisseur van de voetbalmatch. Als het goed gaat. Als het fout loopt. Wie is verantwoordelijk voor de tijdige oplevering van het project? Wie rijft de bonus binnen voor de gemaakte deal? Wie mag het uitleggen als het fout loopt? Er is alleen gedeelde verantwoordelijkheid. Er is alleen gedeeld succes.