Just 55 percent of the world’s crop calories are actually eaten directly by people. Another 36 percent is used for animal feed. And the remaining 9 percent goes toward biofuels and other industrial uses.
Gepubliceerd door National Geographic, gelezen bij Vox.
Het is weer vasten. Dat heb je misschien in Kerk&Leven al gezien. Of je hebt de fotoreeks van de voil janetten gezien op je favoriete krantensite en je weet door je katholieke opvoeding hoe laat het dan is.
Van vasten heb ik al lang niet meer gedaan. De laatste keer moet aan ’t unief geweest zijn. Toen heb ik eens een week meegedaan aan de Ramadan. Omdat ik eens wilde weten hoe dat zo was. In die tijd was dat in oktober of november ofzo en dan valt dat allemaal mee.
Waar ik wel aan meedoe, is dagen zonder vlees. Dat moet zowat het 13-14-15de jaar ofzo zijn dat ik dat doe. Al ben ik volgens de reglementen uitgesloten om me in te schrijven voor die gelegenheid op tinternet. Want voor mij is dat gemakkelijk, 40 dagen zonder vlees.
Kijk, ik vind dat een goed initiatief en ik wil daar niet hard over gaan preken ofzo maar wat minder vlees, de planeet en onze diersoort zou daar gebaat mee zijn en als daar meer mensen aan meedoen, ik zou dat positief vinden.
Hier, nog iets voor ’t lachen ook. Gratis derbij.
Het is meestal na een televisiereportage dat de discussie over al dan niet vegetarisch eten en waarom je dat zou doen, aantrekt. Het is niet zelden dat ik dan ook de vraag krijg. Et tu, Brute? Waarom?
Eigenlijk ben ik niet zo van het verkondigende type maar kijk. Soms krijg je vrijgeleide en dat wil ik ook niet laten liggen.
Ik weet niet meer zo goed wanneer en waarom ik vegetariër werd. Bij ons thuis werd al wat geminderd wat vlees betreft en het was meer een overgang dan een breukmoment. Het moet iets meer dan tien jaar geleden zijn. Een mens wordt ouder.
De reden waarom ik nog steeds vegetariër ben, kan ik wel vertellen. Vlees is milieuvervuilend en het is een welhaast onverantwoorde luxe. Ik verklaar me nader.
Bij de productie van vlees zijn twee dingen essentieel: voedsel voor het te slachten dier en water. De wet van behoud van massa speelt zijn spel maar helaas schijt en zweet zo’n beest dat het een aard heeft en dus gaat er heel wat gewicht verloren.
Een koe drinkt tig liter water per dag en eet, om maar eens een boutade te gebruiken, de haren van je hoofd. Dat resulteert op zich al in een oppervlaktegebruik van hier tot ginder. Neem je daar de bodemvervuiling bij die zo’n beest veroorzaakt, door mestoverschotten en andere dingen, dan tikt het aardig negatief aan. Varkens en kiekens en alles zijn in hetzelfde bedje ziek.
Vis dan? Dat kan dan toch nog, toch? Hardly. De visserij gaat vandaag meer over netten uitspannen in zee en kweken dan om beestjes vangen. Overbevissing en industrialisering hebben hun tol geëist. Drijfnetten en andere collateral damage doden elk jaar een boel beesten die nooit op een bord belanden.
Niet alleen betekent dit een aanslag op het milieu maar ook de mensheid vaart er niet wel bij. Want op de oppervlakte die een koe anders kaal graast, zou graan kunnen groeien, of patatten of wortels. Allez. Planten voor menselijke consumptie dus. Met de oppervlakte die we nu gebruiken voor landbouw, zouden we iedereen eten kunnen geven. De biodiversiteit in de zeeën zou rijker zijn als we niet alles naar boven haalden wat we kunnen.
Maar zoals gezegd. Prediker is een boek en ik ga me er niet aan wagen. Iedereen is vrij in de keuzes die hij of zij maakt. Het is maar dat het gevraagd werd en dat ik, eens ik een antwoord heb gepend, gewoon ook naar deze pagina kan linken.
